روش‌های سقط جنین

سقط به ‌معنای ختم حاملگی است، قبل از اینکه جنین قدرت زنده ماندن در محیط خارج از رحم را داشته باشد. سقط به دو دسته سقط خودبه‌خودی و سقط القا‌ شده تقسیم می شود.
سقط القا شده می تواند به منظور حفظ سلامت مادر و یا صرفاً به درخواست مادر صورت گیرد.

1. سقط به کمک داروهای آنتی‌پروژسترون‌ : این داروها با ایجاد انقباضات شدید رحمی که گاه حتی شدیدتر از انقباضات زایمان طبیعی است، باعث خونریزی و ختم بارداری می‌شوند. برای اطمینان از کامل بودن سقط بررسی های بعدی به کمک سونوگرافی ضروری است.

2. سقط به کمک جراحی : با استفاده از روش ساکشن کورتاژ می توان تا هفته 12 بارداری اقدام به خارج نمودن محتویات رحم نمود. پس از ساکشن کورتاژ نیز فرد انقباضات شدید رحمی مشابه زایمان طبیعی را تجربه خواهد کرد. اما سقط به روش جراحی پس از هفته 14 بارداری مشکل تر بوده و عوارض وخیم تری را بدنبال دارد.

3. سقط به کمک تزریق داخل آمنیونی : در این روش که عمدتاً در سه ماهه دوم بارداری مورد استفاده قرار می گیرد، مایع آمنیون را کشیده و بجای آن سرم نمکی تزریق می شود که در نهایت منجر به خروج جنین از رحم می گردد. اما احتمال باقی ماندن جفت بدنبال این روش بسیار بالاست.

4. خارج کردن رحم و جنین از داخل شکم زن (هیسترکتومی) : در این روش احتمال بارداری مجدد و نیاز به سقط به‌طورکلی از میان می‌رود .

5. سقط‌های دیرهنگام : هرچه سن بارداری در زن بیشتر باشد، احتمال بروز خطر و عوارض به‌دنبال سقط افزایش می‌یابد. برخی از زنان تا زمانی که بارداری به‌نحو محسوسی پیشرفت نکرده است از وقوع آن مطلع نمی‌شوند. زنانی که دوره های قاعدگی نامنظم دارند و یا تاخیر در شروع قاعدگی را به دلیل یائسگی می دانند ممکن است از بارداری خود مطلع نشوند.